بررسی میزان بروز پروتئین Gli-1 در بیماران دچار کلویید و اسکار هیپرتروفیک
Authors
Abstract:
Background & Aim: Keloids and hypertrophic scars (HS) are proliferative dermal lesions with an overproduction of collagen and extracellular matrix which usually follow trauma to the skin. Keloid is a raised, erythematous, frequently pruritic or burning lesion which grows over normal tissues with no tendency to spontaneous regression while hypertrophic scar remains limited to the boundaries of the initial trauma and tends to regress gradually. Keloid is more frequent in African and Asian descent. No definite cure has been found for this lesion and existing treatments have high rates of relapse. Understanding the pathophysiology of keloid is necessary for development of newer, more effective therapies. Recently it has been shown that Gli1 oncogene (expressed in several of the human tumors) is involved in the pathogenesis of keloid. The aim of the present study is to determine the expression of Gli1 protein in keloids and hypertrophic scars and to define the probable role of this oncogene in the pathogenesis of keloid. Patients & Method: In a cross-sectional study carried out between 2003 and 2005, paraffin-embedded formalin-fixed specimens with the diagnosis of keloid or HS were retrieved from the pathology archives of Rasoul-e Akram, Razi and Hazrat-e-Fatemeh hospitals and Iranian Dermatology Clinic. Clinical data were collected from patients’ records. Immunohistochemical staining with anti-Gli1 antibody(1:20) was performed on pretreated slides. The expression of Gli1 and the degree and intensity of positivity were compared between keloids and HS using Chi-square test. Results: A total of 28 specimens (12 HS, 16 keloids) were studied. The patients’ mean age was 37.8 years, including 13 females and 15 males. The most frequent site of keloid was auricle (31.25%) and the most common cause was surgery (25%). Immunohistochemical staining for Gli1 was positive for all of the keloids but only 25% of HS (p<0.01). The degree and intensity of positivity was significantly higher in keloids compared to HS (p<0.01). Conclusion: Gli1 oncogene is highly expressed in all of the keloids and might be involved in the pathogenesis of this lesion. With regard to these results, drugs that block the Gli1 pathway might be effective in the treatment of keloids. We recommend in vitro and in vivo studies to evaluate the efficacy of anti-Gli1 therapies on keloids.
similar resources
بررسی میزان بروز پروتئین gli-۱ در بیماران دچار کلویید و اسکار هیپرتروفیک
زمینه و هدف: کلویید و اسکارهای هیپرتروفیک، ضایعات پرولیفراتیو درم هستند که در اغلب موارد به دنبال تروما و به دلیل تجمع بیش از حد کلاژن و اجزای ماتریکس خارج سلولی ایجاد می شوند. کلویید، ضایعه ای است برجسته، اریتماتو و غالباً همراه سوزش یا خارش که به رشد خود ورای محدوده زخم اولیه ادامه می دهد و خود به خود پسرفت نمی کند؛ در حالی که اسکار هیپرتروفیک، محدود به زخم اولیه می ماند و پس از مدتی خود به خو...
full textبررسی اثربخشی روش بازبینی اسکار در محل جوشگاه پیوند در کاهش میزان بروز آستیگماتیسم به دنبال عمل کراتوپلاستی نفوذی (PK)
Background and Objective: Astigmatism is a common complication of penetrating (PK) and Lamellar (LK) keratoplasty that may cause surgical failure due to visual disturbances. In this study, the efficacy of scar revision just at the surgical incision was evaluated. Materials and Methods: In this prospective interventional case-series study, scar revision was performed in nineteen post-PK or LK as...
full textبررسی بروز اسکار کلیه و رابطه ریفلاکس ادراری با آن در کودکان مبتلا به عفونت کلیوی
This article has no abstract.
full textبررسی نتایج درمانی توام جراحی و براکیتراپی و میزان عود پس از درمان در بیماران مبتلا به اسکار کلوئیدی راجعه
مقدمه: چندین روش برای درمان اسکارهای کلوئیدی توصیف شده است که در هیچیک از آنها موفقیت درمانی 100% نبوده است. رادیوتراپی در میزان بروز عود، بیشترین تاثیر را دارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر براکیتراپی با دوز بالا توام با جراحی و ارزیابی میزان رضایتمندی بیماران انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه گذشته نگر، 5 بیمار با 10 ضایعه کلوئیدی درمان شده با اکسیزیون جراحی و دوز بالای براکیتراپی تحت ...
full textبررسی افسردگی و اضطراب در بیماران دچار آرتریت روماتوئید
مقدمه: آرتریت روماتوئید شایعترین بیماری التهابی روماتیسمی است. این بیماری با توجه به سیر مزمن، ابتلای مفاصل محیطی وعلائم سیستمی، ناتوانکننده است. ابتلای همزمان به افسردگی یا اضطراب با تاثیر بر پیامدهای بیولوژی و نیز پیامدهای روانشناختی آرتریت روماتوئید در بروز یا تشدید ناتوانی حاصل از این بیماری موثر است. هدف: تعیین فراوانی نسبی نشانههای افسردگی و اضطراب در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید ...
full textبررسی میزان بقای بیماران دچار سرطان مری تحت کمورادیوتراپی پس از جراحی و کمورادیوتراپی به تنهایی
چکیده مقدمه: بهرغم این که در درمان سرطان مری موفقیتهایی بدست آمدهاست ولی هنوز این بدخیمی به صورت بیماری پیشرفته موضعی با پیشآگهی بسیار ضعیف بروز میکند. هدف: ارزیابی تأثیر کمورادیوتراپی پس از جراحی(CRT-S) و کمورادیوتراپی(CRT) تنها در پیشآگهی این بیماران. مواد و روشها: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و گذشتهنگر بود که در سال 1387 در بخش جراحی و رادیوتراپی بیمارستان رازی رشت انجام شد. 71...
full textMy Resources
Journal title
volume 14 issue 54
pages 21- 28
publication date 2007-04
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
No Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023